terugblik

Het is nu al 10 maanden geleden dat ik te horen kreeg dat ik borstkanker had. Ondertussen heb ik een hele weg afgelegd. Mentaal was het een harde noot om te kraken. Al bij al heb ik de strijd goed doorstaan en ik ben er zeker niet slechter uitgekomen.Ik heb terug energie en ik voel me ook echt goed in mijn vel. Het werk heb ik terug aangevat en het valt goed mee.
De strijd is nog niet helemaal gestreden want in juli volgt de reconstructie maar daar ben ik klaar voor.Het zal terug aangenaam zijn om twee borsten te hebben dag en nacht en niet meer hoeven te prullen met de prothese.
Mijn hormoonterapie Nolvadex verdraag ik voorlopig goed buiten de vapeurs heb ik er niet veel last van. Alleen mijn poortcatheter geeft me veel last daarom ga ik vragen om hem zovlug mogelijk te verwijderen.
2008 is goed gestart , een nieuwe lente komt eraan en daar gaan we van genieten.

terug in de maatschappij

De feestdagen liggen al een tijdje achter ons. Het normale leven is terug gestart. Een nieuwe periode start voor mij. Ik heb 2008 goed ingezet, ik voel me goed en heb terug veel energie. In februari ga ik terug aan het werk 15u per week dus dat moet zeker lukken. Mentaal gaat het ook veel beter, ik kan soms heel de wereld aan en soms heb ik weer die twijfels . Maar wie heeft dat niet, zelfs een gezonde mens kan dat gevoel krijgen. Ik geniet nu echt van het leven,ik ga meer weg en ben niet zo streng meer voor mijn eigen. De volgende maanden zullen spannend worden maar ik ben echt tevreden dat ik terug klaar ben voor de maatschappij.

op weg naar een NIEUW jaar

Het is ondertussen een dikke week geleden dat mijn laatste behandeling nl. de stralen erop zit. Nu kan ik eindelijk beginnen aan het echte herstel. Dat is me tot hiertoe aardig gelukt, ik voel me goed en functioneer beter en beter. Ik heb een soort gevoel van rust nu en dat is iets dat ik al lang niet meer had. Ik streef er echt naar om dat zo te houden. In februari hoop ik terug mijn werk te hervatten. Eerst nog even genieten van de feestdagen en de verjaardag van mijn dochter in januari. Mijn strijdbijl heb ik voorlopig niet meer nodig , die bewaar ik voor de volgende periode nl. de reconstructie. Wanneer dat juist doorgaat weet ik nog niet, we zien wel.Wat ik wel weet is dat ik op weg ben naar een mooi NIEUWJAAR.

Zomaar een gedicht

Vandaag de elfde keer bestraald
nog veertien keer en ik heb het gehaald.
Tot hier toe weinig hinder ondervonden
hopelijk komen er later niet teveel wonden!
Zo'n bestraling, het doet toch wel wat
je ligt daar zo helemaal plat,
in je naakte bovenlijf
overgedragen aan een team van een man of vijf.
De machine wordt nauwkeurig gericht
zodat de straal exact werk verricht!
Stilliggen, linkerarm omhoog en niet bewegen
na enkele minuutjes heb ik de dagdosis gekregen.
Mijn dochter had vandaag vrij
dus reden we naar het ziekenhuis allebei.
Daarna gingen we op stap
ja om te shoppen is ze rap!
Mijn lichaam wil weer beter mee
dus ik geniet ervan en ben tevree.
Het herstel na de chemo verloopt nu vlot
ze krijgen me nog niet te vlug kapot!
Het gaat de goede kant uit
binnenkort een hoofdstuk dat ik afsluit.
Mentaal gaat het momenteel zeer goed
dat geeft iedereen goede moed.
Ik zie het leven weer zitten
gedaan met op alles te vitten!
Er zullen nog veel goede en kwade dagen komen
maar laat me nu alvast van een leuke toekomst dromen.

wirwar

Een aantal sombere dagen zijn voorbij.Ik weet ook niet hoe het komt, is het door de hormonen die ik neem of is het door de ziekte? In ieder geval heb ik me zeer rot gevoeld, ik zag het even niet meer zitten, mijn bijl had ik begraven. In mijn hoofd was en is het soms nog een warboel.Veel te veel tijd om na te denken. Ik ben ook supergevoelig voor alles en nog wat, een ontploffing is vlugger daar dan ikzelf wil. Voor de kinderen en gert zijn dat ook zeer moeilijke momenten. Gelukkig praten we erover met hun zodat ze het kunnen plaatsen.
Mijn lichaam wil nog steeds niet goed mee, stijfheid en spierpijn zijn nog altijd van de partij. Mijn conditie is nul daar moet ik iets aan doen denk ik dan. Ik neem dan de fiets maar dat gaat niet hoe ik het wil en ik kom dan ontevreden terug thuis met nog meer stramme spieren als gevolg. Koken doe ik graag maar zelfs dat is er nu teveel aan. Ik ben dan boos omdat ik andere verwachtingen in mijn hoofd heb maar ze niet kan realiseren, ik heb er gewoon de energie niet voor!
Stilaan heb ik deze week mijn bijl terug ter hand genomen en ik probeer en zal verder strijden.
De markeringen voor de stralen zijn aangebracht en vandaag heb ik mijn eerste dosis stralen al gehad. Dat is allemaal vlot verlopen. Het was toch weer een confrontatie met jezelf, als je voor de spiegel staat en je ziet de paarse lijnen ter hoogte van de borst en oksel samen met de kaalheid dan is het toch steeds effen schrikkken. Dan zie je echt de tekens van de kanker en ik kan je verzekeren dat dat mentaal soms heel heel zwaar is !

tweede deel van de tocht

De laatste chemo is nu al twee weken achter de rug en stilaan komt mijn energie terug. Het kruipt toch serieus in de kleren hoor al dat gif. Soms voel ik me echt een ouwe boma, dan willen mijn benen niet goed mee. Mijn tocht door de jungle gaat verder . Eind oktober beginnen de stralen 25 keer ga ik onder dat machine liggen. Mijn hormoonkuur ben ik ondertussen ook gestart. Opvliegers en een zware maag maar voor de rest hoef ik niet te klagen.Voor één keer mag het vlug kerstmis en nieuwjaar zijn, zodat ik stilaan terug mijn toekomst kan opbouwen.Af en toe begint het al te kriebelen om te gaan werken, dat is mijn grote zorg want wat ga ik doen en waar kom ik terecht? Enfin tijd brengt raad zeker , we zien wel. Nu eerst starten met het tweede deel van mijn tocht door de jungle. De strijd met de bijl van Inge gaat verder!

kuureinde

Donderdag mijn LAATSTE kuur gekregen. Al het gif is uiteindelijk zonder veel problemen in mijn lichaam binnengedrongen. Nu maar hopen dat het zijn werk perfekt doet zodat ik later terug niet in de problemen kom. Vandaag voel ik goed de tol die het met zich meebrengt : moe, spierpijn, botpijn kortom alles wat kan bewegen in het lichaam voel ik. Met een paar dafalgans is het beter en ik weet dat het binnen een week over is.
Nu begint er weer een nieuw hoofdstuk, eerst nog een paar onderzoeken en dan de start van de hormoonterapie . Binnen drie weken starten ook de stralen,dat wordt ook weer spannend. De meeste mensen denken dat de ellende voorbij is omdat de chemo achter de rug is,die stralen zijn misschien minder ingrijpend maar op termijn weegt het door denk ik. En tussen haakjes de confrontatie met de ziekte is er wel altijd, de strijd inwendig, vragen over de toekomst etc.
Ondanks alles ben ik toch blij dat ik al zover ben en met de bijl in mijn buurt strijd ik verder. Ik ga dieper en dieper de jungle in en als ik daar uitgeraak ben ik waarschijnlijk een ander mens.