kuureinde

Donderdag mijn LAATSTE kuur gekregen. Al het gif is uiteindelijk zonder veel problemen in mijn lichaam binnengedrongen. Nu maar hopen dat het zijn werk perfekt doet zodat ik later terug niet in de problemen kom. Vandaag voel ik goed de tol die het met zich meebrengt : moe, spierpijn, botpijn kortom alles wat kan bewegen in het lichaam voel ik. Met een paar dafalgans is het beter en ik weet dat het binnen een week over is.
Nu begint er weer een nieuw hoofdstuk, eerst nog een paar onderzoeken en dan de start van de hormoonterapie . Binnen drie weken starten ook de stralen,dat wordt ook weer spannend. De meeste mensen denken dat de ellende voorbij is omdat de chemo achter de rug is,die stralen zijn misschien minder ingrijpend maar op termijn weegt het door denk ik. En tussen haakjes de confrontatie met de ziekte is er wel altijd, de strijd inwendig, vragen over de toekomst etc.
Ondanks alles ben ik toch blij dat ik al zover ben en met de bijl in mijn buurt strijd ik verder. Ik ga dieper en dieper de jungle in en als ik daar uitgeraak ben ik waarschijnlijk een ander mens.

de tol

Vijfde kuur gehad ,de laatste nr zes in aantocht. Ik heb de indruk dat ik stilaan de tol van al dat gif begin te voelen. De moeheid slaat steeds toe op onverwachte momenten. Ik ben zeer prikkelbaar en emotioneel is het vaak een ramp. Er mag niet veel gebeuren of ik raak over mijn toeren ,een mug is dan voor mij een olifant. Ook al lijkt het allemaal of het goed gaat met mij, schijn kan bedriegen. Ik voel me rot, slecht soms haat ik mezelf meer dan me liefis! Hoe kan ik dan in godsnaam liefde geven als ik met mezelf in de knoop lig. Al een geluk dat ik geen echte bijl in mijn buurt heb want dan zouden er wel eens ongelukken kunnen gebeuren! Voor de kinderen en mijn partner is dat niet aangenaam maar voor mij is het dat ook niet! Ik weet dat de dagen dat ik me goed voel mooier zijn en dan genieten we er ook van! Nu ik dit heb opgeschreven voel ik me toch al ietsje beter. Maar wees gerust ik probeer mijn hoofd boven water te houden, samen met mijn symbolische bijl (gelukkig) strijd ik verder. Met moed trek ik verder en dieper de jungle in om mijn einddoel te bereiken!

De voorlaatste kuur

Wat ben ik al diep in de jungle, heb al een hele weg afgelegd met mijn bijl. Mijn vijfde kuur zit erop, nog één te gaan en dan ben ik van mijn chemo ook al vanaf!
De voorlaatste is goed verlopen, alles ging vlot zodat ik om 12.30terug al thuis was. Veel bezoek gehad van mijn collega's, dat was echt tof. Met de Medrol in de hand kon ik door het ganse land. Dat is echt wel zo ,door de cortisone krijg je een energieopstoot: je kan niet stoppen, het lijkt alsof je heel de wereld aankan. Met als gevolg de terugval achteraf natuurlijk. Dat was dus vandaag het geval. Momenteel veel last van mijn spieren en ik ben ook fel moe. Maar liever dit dan die misselijkheid van de drie eerste kuren.
Ik weet dat het binnen een week over zal zijn en dat ik dan hopelijk weer mijn levenslust terugkrijg zoals vorige keer. Maar dat zal wel!
Al bij al is die periode nog goed meegevallen, ze is nog vlug voorbijgegaan. Mijn dochter vertelde me dat het een leuke vakantie was die is voorbijgevlogen, zo zie je maar: ik die dacht dat het eindeloos ging duren. In mijn achterhoofd weet ik dat ik nog een hele weg af te leggen heb. Met de bijl in de buurt zal dat wel lukken, het moet lukken! Het leven heeft nog veel te bieden en daar moeten we voor gaan en van profiteren!