zomaar

De naweëen van de chemo zijn weer eens voorbij.Momenteel voel ik me goed, heb veel energie en mijn gemoed is optimaal. Voorlopig ligt mijn bijl aan de kant, kan die ook even rusten! Als ik me zo zal voelen als de chemo en de radioterapie gedaan zijn dan wil ik nog verder strijden en is het leven nog mooi!

een paar strijdwoordjes

Veel heb ik nog niet te vertellen maar toch moest ik het kwijt.
Veel last van spierpijnen maar liever dat dan misselijk. Mentaal is het wel zwaar . Er zijn dagen dat ik echt mijn moed bijeen neem om iets te doen. Ik ben dan kwaad op mijn eigen en denk dan hoe is dat nu mogelijk, nooit gedacht dat ik zo kon worden.
Gelukkig is er Gert en de kinderen die steunen mij echt. De telefoontjes van vrienden en famillie doen ook deugd.
In mijn achterhoofd ben ik ook al bezig met de stralen, hoe zal dat zijn , wanneer, enz.
Soms wil ik met mijn strijdbijl in het wild slaan en met één slag alles laten voorbij zijn, helaas kan dat niet en moet ik gewoon verder strijden en geduld hebben !
Genoeg gezaagd nu maar het lucht op.

taxotere

De eerste keer taxotere is ook al achter de rug. Tijdens de toediening worden handen en voeten ingepakt met ijs, dit om nagels te beschermen en om zenuwpijnen van de extremiteiten te voorkomen.Daarnaast nam ik ook nog medicatie tegen de nevenwerkingen nl. medrol van 32mg, dat is cortisone. Amai daarvan krijg je wel een energieopstoot. Achteraf wel een terugval.
Maar ondanks de angst en de onzekerheid is het uiteindelijk ZEER goed meegevallen. De moeheid is tot hier toe goed te doen. Mijn strijdbijl nog niet veel nodig gehad deze keer. Dit wil echter niet zeggen dat alles perfekt gaat want emotioneel is het verdomd zeer moeilijk. Niet alleen voor mij maar ook voor mijn partner en kinderen. Iedere keer ondervinden ze die spanning en onzekerheid. Telkens opnieuw zijn ze opgelucht als er weer eentje voorbij is.
Ik stel me nu vaak de vraag hoe moet het verder met mijn werk en zo . Zeker als ik van het ziekenhuis kom en mijn collega's aan het werk zie dan krijg ik een wrang gevoel en vraag ik me af waarom alles niet als ervoor kon zijn!

Vierde kuur in aantocht

Vanaf morgen ben ik weer echt patient. Hopelijk valt het mee en is het maar voor even. Maar met mijn strijdbijl in de hand ga ik ervoor en sla me erdoor. Het is alsof ik op weg ben in de jungle en af en toe een weg moet vrijmaken met mijn strijdbijl om door te kunnen stappen.
Ondanks de strijd in de jungle heb ik toch weer mooie momenten meegemaakt. Bezoek gehad van collega's, op bezoek geweest bij een paar zeer goede vrienden waar we met open armen werden ontvangen. Om af te sluiten zijn we ook nog drie dagen naar zee geweest. Daar hebben we zeer veel gewandeld en lekker gegeten. Dus ik ben klaar om er tegenaan te gaan en weer even patient te spelen!