Veel heb ik nog niet te vertellen maar toch moest ik het kwijt.
Veel last van spierpijnen maar liever dat dan misselijk. Mentaal is het wel zwaar . Er zijn dagen dat ik echt mijn moed bijeen neem om iets te doen. Ik ben dan kwaad op mijn eigen en denk dan hoe is dat nu mogelijk, nooit gedacht dat ik zo kon worden.
Gelukkig is er Gert en de kinderen die steunen mij echt. De telefoontjes van vrienden en famillie doen ook deugd.
In mijn achterhoofd ben ik ook al bezig met de stralen, hoe zal dat zijn , wanneer, enz.
Soms wil ik met mijn strijdbijl in het wild slaan en met één slag alles laten voorbij zijn, helaas kan dat niet en moet ik gewoon verder strijden en geduld hebben !
Genoeg gezaagd nu maar het lucht op.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Weet je het feit dat jouw lichaam signalen uitzendt zoals spierpijn ed... betekent letterlijk dat hij aan het strijden is en maar goed ook zou ik zeggen dat je op dat moment geen zin hebt om wat dan ook te doen.
Want als jij dan ook nog is koppig gaat doen en naar jouw lichaam niet gaat luisteren ga je je lichaam volledig uitputten en dat kun je nu best wel missen.
Je moet tenslotte ook nog wat energie overhouden voor jouw radiotherapie.
ik wens jou nog veel moed en hopelijk zullen de zonnige dagen die ze ons van 't weekend beloofd hebben jou terug wat opladen:)geniet er maar van!
dikke zoenxxx
Je bent ziek, dus je mag wel eens lastig doen thuis. Profiteer ervan om eens goed de ezel uit te hangen, alles wordt je nu toch vergeven, 't is de schuld van de kanker. (En ik zit toch veilig ver weg.)
Goede moed.
Een reactie posten